Ludzie mieszkający wspólnie, pod jednym dachem zazwyczaj funkcjonują według wewnętrznie ustalonych norm i standardów. Oznacza to, że staramy się szanować.
przestrzeń i oczekiwania współlokatorów i liczymy na to samo z ich strony. Podobnie sprawa ma się w przypadku dzieci. Opiekunowie wyznaczają im zasady, tworzą granice i wskazują jak się zachowywać w różnych sytuacjach.
Analogicznie powinniśmy postępować z naszymi czworonożnymi przyjaciółmi, a tymczasem często obserwuje się schemat gdzie wszyscy domownicy żyją według zasad, ale piesek może robić co mu się tylko podoba. Niestety, jest to prosta droga do poważnych problemów behawioralnych. Psy potrzebują jasno wyznaczonych granic, konsekwentnego i odpowiedzialnego przewodnika, którego zachowanie jest dla psa przewidywalne i klarowne. Tylko w ten sposób możemy zbudować prawidłową relację pies-przewodnik, która gwarantuje nam obustronne zadowolenie.
Dlatego wprowadzenie zasad domowych i konsekwentne ich przestrzeganie jest tak ważne, już od pierwszej chwili, w której nowy towarzysz przekracza próg naszego mieszkania.
Jakie zatem powinny być zasady domowe?
1. Konsekwencja – cokolwiek ustalimy w relacji pies-opiekun musimy sami konsekwentnie tych ustaleń przestrzegać. Jeżeli będziemy zmieniać je co chwila albo przestrzegać.
zasad wtedy kiedy nam wygodnie, nie osiągniemy nic, prócz tego, że nauczymy naszego psa, że on również może stosować się do tych zasad wtedy kiedy ma na to ochotę.
2. Wszyscy domownicy muszą postępować według tego samego schematu – bez wyjątków! Jeżeli zależy nam na trwałych efektach wszyscy muszą się zaangażować. Jeżeli tylko jedna osoba będzie wymagać i pracować z psem, a pozostali domownicy nie będą się angażować ciężko liczyć na trwałe efekty.
3. Zasada nic za darmo – jeżeli chcesz coś psu dać, zawsze poproś go by zrobił w zamian coś dla Ciebie 🙂 może wykonać prostą, znaną mu komendę. Ważne, by musiał zapracować na nagrodę. Pamiętaj również, że dając psu nagrodę czy to smakołyk czy uwagę opiekuna zawsze nagradzasz jego ostatnie zachowanie!
4. Własne miejsce do odpoczynku – każdy psiak zasługuje na to by mieć własne miejsce, w którym może spokojnie odpocząć. Nie przeszkadzajmy psu, gdy odpoczywa. Nie głaszczemy go gdy śpi. Psy, podobnie jak ludzie nie lubią gdy przeszkadza im się podczas snu. To zupełnie jasne i zrozumiałe, dlatego szanujcie prawo do odpoczynku waszych pupili.
5. Zabawki nie są dostępne cały czas – zabawę zaczyna i kończy opiekun – takie postępowanie ma wiele zalet. Po pierwsze, zabawki, które są dla psa stale dostępne stają się nudne, pies traci nimi zainteresowanie.
Po drugie, niektóre psiaki mogą rozwinąć kontrolę zasobów i zacząć bronić dostępu do zabawek. Jeżeli to zawsze Wy będziecie inicjować zabawę, kontrolować jej przebieg i czas trwania macie pewność, że zarówno zabawka jak i Wy będziecie dla psa atrakcyjny i interesujący.
6. Wchodzenie na meble – to czy pozwalacie psu przebywać na kanapie, fotelu itp. zależy tylko od waszej decyzji. Aczkolwiek w przypadku psów przejawiających problemy behawioralne zalecane jest by ograniczyć im dostęp do przebywania na meblach.
Jeśli jednak decydujecie, że pies może wchodzić na meble warto by odbywało się to na wasze wyraźne pozwolenie, a także by pies, na komendę zawsze z mebli schodził. Pamiętajcie, że dla wielu psów możliwość przebywania na kanapie jest dużą nagrodą. To opiekun powinien decydować kiedy i jak długo pies może przebywać na kanapie.
7. Zasoby niezajęte należą do przewodnika, a zasoby zajęte do tego kto je posiada – jaki wniosek płynie z tej reguły?
Otóż taki, że jeżeli wasz pies widzi w was przewodnika to wszystkie cenne zasoby takie jak jedzenie, zabawki czy miejsce do odpoczynku należą do was, chyba, że wcześniej zostały zajęte przez psa. Jeżeli pies zjada posiłek, nie ważne czy ze swojej miski czy z waszego talerza to jest to zasób zajęty, który według psiej logiki należy do psa. Ważne jest żeby szanować tą zasadę i nie wyrywać psu jedzenia. Takie zachowania spotykają się z niezrozumieniem przez psa sytuacji i sprawią, że w przyszłości pies będzie próbował zjeść posiłek szybciej, tak byście nie zdążyli mu go wyrwać, albo wręcz może wykształcić obronę zasobów.
Zamiast tego lepiej przepracować z psem wymianę oraz komendę „zostaw” tak by pies sam oddał wam zajęty przez siebie zasób w oczekiwaniu na nagrodę od was.
8. Kontakt socjalny zaczyna i kończy opiekun – kontakt socjalny z opiekunem jest dla większości psów dużą nagrodą. Zwracajcie uwagę na to, by nie reagować na próby wymuszenia kontaktu przez psa. To przewodnik powinien inicjować kontakt socjalny oraz decydować o czasie jego trwania. Starajmy się również, nie przedłużać kontaktów socjalnych z naszym psem. Lepiej głaskać psa krócej ale częściej. Będzie to bliższe, naturalnym zachowaniom społecznym psowatych.
Pamiętajcie, że jeżeli chcecie żeby wasz psiak widział w was przewodnika, musicie zachowywać się jak przewodnik!
Jasno i konsekwentnie wyznaczać granicę, szanować przestrzeń psa, dysponować zasobami, zapewniać bezpieczeństwo.
Psy naprawdę świetnie to rozumieją i z chęcią dostosują się do zasad, ponieważ dzięki temu ich życie stanie się bardziej przewidywalne. A dla psa przewidywalność i rutyna są tożsame z poczuciem bezpieczeństwa i stabilizacji.
Jeżeli natomiast nie będziecie tego robić, pies szybko dojdzie do wniosku, że to on musi się wami opiekować i przejąć rolę lidera. Nie możecie wtedy oczekiwać, że pies będzie wykonywał wasze polecenia. Co więcej, rola lidera jest dla psa bardzo męcząca, sprawia, że pies przeżywa ogromny stres, ponieważ w jego mniemaniu to on odpowiada za zapewnienie bezpieczeństwa sobie, ale także i Wam.
Podsumowując, świadomy opiekun to przewodnik, na którym pies może polegać w każdej sytuacji, przy którym czuje się bezpiecznie, któremu może zaufać, a stawianie granic nie jest czymś złym, wręcz przeciwnie, jest sposobem na udaną i jasną komunikację.